‘Ik probeer in mijn werk als humanistisch geestelijk verzorger zo goed mogelijk aan te sluiten bij de leefwereld van de eenheden op Kamp Holland en daarbuiten,’ vertelt De Kooter over zijn werkzaamheden in Uruzgan. Nou ja zeg, wat een jijbak! Aansluiten bij de belevingswereld...dat doet de groenteboer bij ons op de hoek ook. Dus...En...Nog een onsje inhoud? Of gaat het om reflexief inleven in de belevingswereld? Zit Jan (en Mien) soldaat daarop te wachten, op een stukje inleven?
Ik werk als humanistisch raadsman (geestelijk verzorger) bij defensie. Een mooie en uitdagende baan. Vanaf eind november 2007 ben ik voor ruim vier maanden uitgezonden naar Uruzgan. Op dit Blog deel ik mijn ervaringen tijdens deze uitzending. De kracht van de geestelijke verzorging is dat je een paar passen mee mag lopen met het leven (en werken) van een ander mens. In dat contact ontmoeten mensen elkaar en delen zij iets. Soms een levensverhaal, soms een tijdelijke opwelling of frustratie, soms alleen maar een moment van samenzijn.In mijn Blog wil ik een aantal momenten uit mijn uitzending laten zien. De lezer begrijpt dat het mijn persoonlijke ervaringen zijn. Natuurlijk raakt dat aan de ervaringen van anderen maar ik zal hier geen verslag doen van persoonlijke gesprekken, die zijn en blijven vertrouwelijk. (Ik ben Ank, collega en voorganster op TK, dank verschuldigd voor haar aanstekelijke Blog waarvan ik ook een aantal dingen uit de layout hergebruik).
1 opmerking:
‘Ik probeer in mijn werk als humanistisch geestelijk verzorger zo goed mogelijk aan te sluiten bij de leefwereld van de eenheden op Kamp Holland en daarbuiten,’ vertelt De Kooter over zijn werkzaamheden in Uruzgan.
Nou ja zeg, wat een jijbak! Aansluiten bij de belevingswereld...dat doet de groenteboer bij ons op de hoek ook. Dus...En...Nog een onsje inhoud? Of gaat het om reflexief inleven in de belevingswereld? Zit Jan (en Mien) soldaat daarop te wachten, op een stukje inleven?
Een reactie posten